Wunderkammer: Fandiño

En 1952, André Malraux publicaba Le Musée imaginaire de la sculpture mondiale, un texto capital no cal prefiguraba unha nova forma de concibir a historia da arte como disciplina aberta en que a historia dos estilos se desdebuxa en favor dun entendemento cruzado, co que se abre lugar ás conexións indebidas, múltiples e baseadas nos afectos e nas subxectividades. O museo imaxinario de Malraux achegábase en espírito aos procedentes do museo moderno, situándose preto dos gabinetes de curiosidades e das cámaras de marabillas en que os burgueses e nobres do renacemento continuaban a tradición medieval e coleccionaban todo tipo de obxectos estraños xunto a obras de arte. A exposición Wunderkammer de Suso Fandiño insírese nesta tradición e, ao xeito dunha cámara de marabillas, debuxa unha serie de percorridos e enlaces pouco habituais, deseñando un espazo museístico en que as obras conectan entre si creando relacións punzantes. Esta publicación pretende activar no lector a necesidade de buscar significados ocultos reflexionando de xeito lúdico sobre cuestións como a morte do autor, a futilidade do discurso hexemónico na historiografía artística, o papel do espectador na arte, o xogo político de fronteiras, a mercadotecnia ideolóxica, a oposición entre a baixa e a alta cultura ou a análise da linguaxe como sistema de configuración do pensamento.