Iphixenia na porta do súper é unha revisión contemporánea do mito clásico de Eurípides. Unha brillante versión premiada como mellor texto do 2015 nos UK Theatre Awards for Best New Play. Estreada xa en varios países cun éxito rotundo, a súa adaptación ó español consagrou á actriz María Hervás conseguindo o premio Max á Mejor Actriz Protagonista, Mejor Espectáculo Revelación e Mejor Versión Teatral.
Uxío Rodas, escultor e pintor duns 60 anos, é considerado polos seus contemporáneos unha auténtica “gloria nacional”. As súas esculturas están nos mellores museos internacionais e ten sobre as súas costas unha longa e importante carreira de creador honesto e impoñente, con exposicións e grandes ventas en todos os países do mundo.
“Era unha vez unha bela cidade chamada Hamelin. A cidade encheuse de ratas. Ata que alguén fixo soar unha fermosa música”. A versión áspera do conto é máis verosímil e parécese máis ao mundo no que vivimos. No noso mundo, os nenos son os primeiros que pagan. Pagan os vicios dos maiores, as mentiras dos maiores. Neste sentido, o Hamelin que non sabe protexer aos seus nenos é como moitas cidades do noso mundo.
Da man do ilusionista Óscar Fernández será posible entrar neste mundo, onde a maxia e o humor non deixarán indiferente a ninguén. Números clásicos reinventados para chegar a novos imposibles e sensacións únicas para toda a familia. O misterio non entende de idades, e tanto nenos como adultos vivirán por igual o misterio da maxia e descubirán que pode ser máis real do que pensamos.
A Nai é un espectáculo teatral multidisciplinar, que emprega ferramentas do teatro documento e da autoficción, sen perder nunca o sentido do humor. O espectáculo explora, a través das figuras das irmás Lola, Julia e Amparo Touza, e as súas fazañas como salvadoras dunha cantidade estimada de 500 persoas durante o Holocausto, a posibilidade de sermos mellores persoas en tempos de degradación moral.
“Era unha vez unha bela cidade chamada Hamelin. A cidade encheuse de ratas. Ata que alguén fixo soar unha fermosa música”. A versión áspera do conto é máis verosímil e parécese máis ao mundo no que vivimos. No noso mundo, os nenos son os primeiros que pagan. Pagan os vicios dos maiores, as mentiras dos maiores. Neste sentido, o Hamelin que non sabe protexer aos seus nenos é como moitas cidades do noso mundo.
"A nena que vivía nunha caixa de mistos" é a terceira parte da triloxía sobre os contos populares, que comezou con "As fabas máxicas" , continuou con "Feo" (Premio María Casares a mellor espectáculo infantil) e rematará con este espectáculo.
A nova proposta de Caramuxo teatro está inspirada no conto "A vendedora de mistos" de Hans Christian Ándersen.
Un espectáculo cunha coidada posta en escena e cunha linguaxe contemporánea, utilizando como temática a pobreza infantil.
BERRO
É a liberdade de contar sen medo nin ataduras,deixando fluír a inocencia da natureza, a forza ineludible da expresión. A voz interior chama por
manifestarse, voar, fóra de nós. É un fío condutor entre o noso interior e o exterior.
Baleirarse polo Berro, seguindo pasos ancestrais que veñen sós porque os levamos dentro, dende a orixe. Non escoitar esta voz, non expresala é encerrar
corpo e alma. Unha parálise existencial.
No noso furancho pódese consumir o excedente de viño, que é sinónimo de humor, e gozar dun espazo de comunión e complicidade no que o público acode a empaparse coa máis pura e sincera expresión da comedia hilarante.
Orquesta Malabar é un proxecto singular que auna o mundo do Circo co mundo das Bandas Municipais de Música. A proposta consite na actuación conxunta dA banda Municipal en cuestión e un grupo de 6 malabaristas-actores-bailaríns. A proposta escénica versará sobre as corredorías que lles acontecen a dúas compañias de artistas (malabaristas e músicos) ó chegar o momento de actuación perante o público.
